«Αυτό που έκαναν με τη Route 66 οι Αμερικανοί, μπορούμε να το κάνουμε και στην Ελλάδα σε μικρογραφία», μας λέει ο Άκης Τεμπερίδης, στα πλαίσια της μίνι σειράς «Ζωή σαν Περιπέτεια» της Eurolife FFH.

Τι σημαίνει Route 66;

«Είναι ένας δρόμος – μουσείο πλέον, με μεγάλη ιστορία από την εποχή του μεσοπολέμου. Όταν διανοίχτηκε το 1926, οι ΗΠΑ έμπαιναν στη μεγαλύτερη οικονομική ύφεση στην ιστορία τους. Και η Route 66 γρήγορα εξελίχτηκε σε δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης προς τη δύση και την Καλιφόρνια. Έγινε ο δρόμος της ελπίδας και του αμερικανικού ονείρου».

Ποιες πόλεις ενώνει η Route 66;

«Ξεκινούσε από το Σικάγο και κατέληγε στη Σάντα Μόνικα του Λος Άντζελες μέσα από 8 πολιτείες και μετά από 2448 μίλια συνολικά – περίπου 4000 χιλιόμετρα απόσταση. Κατασκευάστηκε το 1926 αλλά μόλις το 1938 ασφαλτοστρώθηκε πλήρως. Και ήταν ένας δρόμος σχετικά επίπεδος που παρέκαμπτε τα βραχώδη όρη, γι’ αυτό και έγινε τόσο δημοφιλής για τους αγρότες της Οκλαχόμα – τους λεγόμενους Όκις – που ήθελαν να μεταναστεύσουν στην Καλιφόρνια για μία πιο ανθρώπινη ζωή. Από το 1985 δεν υφίσταται επίσημα Route 66, καθώς έχει αντικατασταθεί από διαπολιτειακούς αυτοκινητοδρόμους – όπως ο i40 κατά μεγάλο μέρος της – όμως κάποια τμήματα του αρχικού δρόμου έχουν διασωθεί και είναι από μόνοι τους τουριστικοί προορισμοί».

Γιατί όμως ένας απλός δρόμος να θεωρείται κομμάτι της αμερικανικής κουλτούρας;

«Αρχικά ευθύνεται γι’ αυτό ο Τζον Στάινμπεκ που έγραψε το 1939 το περίφημο «τα Σταφύλια της Οργής», το οποίο διαδραματίζεται στον συγκεκριμένο δρόμο. Μεταπολεμικά, τον θρύλο ενίσχυσε ο γκουρού των μπίτνικ Τζακ Κέρουακ με το “On the Road”, ενώ κατά τη δεκαετία του ’60 υπήρχε και η σειρά “Route 66” στην αμερικανική τηλεόραση. Μεταπολεμικά, η Route 66 έγινε το εκκολαπτήριο ενός νέου τρόπου ζωής, που άνοιξε τους ορίζοντες στους Αμερικανούς baby boomers. Να τονίσω ότι ιδέες που τις θεωρούμε δεδομένες σήμερα σε όλο τον κόσμο, από τα μοτέλ και τις fast food αλυσίδες, μέχρι τις πινακίδες neon και τα drive-in σινεμά, πρωτοεμφανίστηκαν και δοκιμάστηκαν στη Route 66».

Έχουμε Route 66 στην Ελλάδα;

«Μέχρι πριν από μερικά χρόνια που η χώρα δεν είχε ακόμη αυτοκινητοδρόμους, όλο το εθνικό μας δίκτυο ήταν σαν τη Route 66. Από τη στιγμή που αποκτήσαμε αυτοκινητοδρόμους με διόδια, το παλιό δίκτυο αφέθηκε στην τύχη του και συχνά καταπολεμάται, ώστε να πληρώνουμε διόδια, ακόμη και από το ένα χωριό στο άλλο. Όταν έκανα για πρώτη φορά τη Route 66 σκέφτηκα: γιατί να μην αναβιώσουμε το παλιό εθνικό δίκτυο με στόχο να ζωντανέψουν και τα χωριά που ερήμωσαν από τη Θράκη και τη Μακεδονία μέχρι την Ήπειρο και την Πελοπόννησο; Θα μπορούσε να φτιαχτεί λοιπόν μία σειρά από «ιστορικές» και φυσιολατρικές διαδρομές, με δικό τους site στο διαδίκτυο και σήμανση στους χάρτες της Google, με δικά τους λογότυπα, ώστε να ενθαρρύνονται ξένοι και Έλληνες οδηγοί να γνωρίζουν την Ελλάδα από παράλληλες τέτοιες εθνικές οδούς. Και στις διαδρομές αυτές μπορούν να αναπτυχθούν ή να αναβιώσουν επιχειρήσεις, όπως εστιατόρια, μουσεία, μαγαζιά με είδη λαϊκής τέχνης, βιολογικά προϊόντα κτλ.».    

Μπορεί κάποιος σήμερα να οδηγήσει στη Rοute 66;

«Βεβαίως. Εμείς την κάναμε όλη τη διαδρομή το 2009 με ανάποδη κατεύθυνση από το Λος Άντζελες προς το Σικάγο και αυτή τη φορά ξανακάνουμε κάποια κομμάτια της με την κανονική φορά – προς τη δύση. Είναι σαν κυνήγι θησαυρού. Από το Τέξας μέχρι την Καλιφόρνια, για παράδειγμα, ο δρόμος έχει αντικατασταθεί από τον i40. Όμως υπάρχουν χάρτες, εκδόσεις και online πληροφόρηση, ώστε να αφήσεις τον αυτοκινητόδρομο και να ακολουθήσεις την παλιά διαδρομή, η οποία περνά και από διαφορετικά σημεία. Χρειάζονται δύο εβδομάδες για τα 4000 χιλιόμετρα, αν θέλεις να κάνεις όλα τα παλιά κομμάτια της Route 66 και ίσως μία εβδομάδα παραπάνω, αν θέλεις να επισκεφτείς όλα τα αξιοθέατα, τα μαγαζιά και τα μουσεία στον δρόμο».

Κάποιες χρήσιμες συμβουλές για το πώς να ζήσουμε την εμπειρία του δρόμου;

«Τα καλύτερα σημεία εκκίνησης είναι, πιστεύω, το Λος Άντζελες και το Λας Βέγκας, απ’ όπου μπορεί κάποιος να νοικιάσει ένα αυτοκίνητο – κατά προτίμηση ένα αμερικανικό muscle car σε convertible εκδοχή – και να κάνει κομμάτια της διαδρομής στην Καλιφόρνια και στην Αριζόνα. Να σημειώσω σταθμούς όπως οι πόλεις Μπάρστοου, Κίνγκμαν, Σέλιγκμαν, Ότμαν και Φλάγκσταφ. Ενδιαφέρον έχει και το τμήμα του δρόμου στο Νέο Μέξικο, στο Τέξας και στην Οκλαχόμα με σημείο εκκίνησης την Αλμπουκέρκη. Τα λιγότερο ενδιαφέροντα κομμάτια είναι από το Σικάγο προς το Μισούρι. Διάβασα ότι εδώ και καιρό ετοιμάζεται ποδηλατικό μονοπάτι στη Route 66 και κάποια τμήματα έχουν ήδη δοθεί στην κυκλοφορία. Αυτό κι αν είναι περιπέτεια – 2.500 μίλια με ποδήλατο στις ΗΠΑ!»

«Το σημαντικότερο είναι όμως να έχουμε πάντα απόλυτη προσοχή στον δρόμο, ακόμη κι όταν αυτός είναι ήσυχος, όπως η Route 66 σήμερα», υπογραμμίζει ο Άκης. «Να ξεχνάμε το κινητό πίσω από το τιμόνι, να σεβόμαστε με ευλάβεια τον ΚΟΚ και να μην οδηγούμε ποτέ με άγχος, βιασύνη ή κούραση».

Αυτές τις ημέρες, το The World Offroad βρίσκεται στην Καλιφόρνια και οδεύει προς το Μέξικο.